Z pewnością liczni mieszkańcy Pszczyny, a w szczególności osiedla Siedlice. pamiętają wnętrza Bajadery. Lokal mieścił się na piętrze budynku i najpierw działał jako kawiarnia. Serwowano w nim desery, kremy, ciasta, które cieszyły się dużą popularnością wśród klientów. Bajadera istniała w budynku od jego powstania, czyli od wczesnych lat 70. Jej historią podzieliła się z nami pani Zofia Dajka, która pracowała w tych czasach jako technolog żywienia zbiorowego w PSS, a w roku 1982 została kierowniczką kawiarni Bajadera.

Pani Zosia bardzo poświęcała się pracy w Bajaderze, miała wspaniały kontakt z okolicznymi mieszkańcami, zorganizowała mnóstwo przyjęć, spotkań, wigilii, wieczorków czy biesiad. Po kilku latach od przejęcia Bajadery postanowiła bowiem stworzyć tu restaurację, szczególnie że od początku kusiła ją organizacja wesel, z czym świetnie radziła sobie pomimo licznych trudności i braków w towarze, charakterystycznych dla czasów komuny. Pani kierowniczka bardzo dbała o swoich klientów i pracowników. Wspomina, że nigdy specjalnie nie interesowała się tym, co serwowała konkurencja. - Nie miałam na to czasu! - macha ręką i śmieje się pani Zofia. Roboty rzeczywiście miała sporo, a żeby interes szedł, wdrażała różne rozwiązania, które dziś wydają się typowe, ale w tamtych czasach raczkowały lub były nowością. Wprowadziła na przykład posiłki i ciasta z dowozem, choć nikt jeszcze wtedy nie nazywał tego cateringiem. Na parterze budynku otworzyła też niewielką garmażerkę, w której sprzedawała swojskie, robione własnoręcznie specjały - codziennie ustawiała się po nie kolejka.

Ponadto w Bajaderze co roku organizowane były mikołajki, wydarzenie, w które angażowała się cała załoga restauracji - dziewczyny przebierały się i dawały przedstawienie dla dzieci z okolic. Zawsze były paczki, Mikołaj we własnej osobie i ciepła atmosfera.

Pani Zosia zamknęła Bajaderę w 2002 roku. Na szczęście zachowała sporo fotografii, w szczególności z lat 90., dzięki którym ten, kto odwiedzał restaurację z łatwością przypomni sobie spędzony w niej czas. Historię i losy innych miejsc oraz osób działających w budynku Bajadery aż do dziś chcielibyśmy Wam pokazać w jednym z przygotowywanych właśnie odcinków cyklu "Kultowa Pszczyna". Czekajcie cierpliwie!

Tymczasem dziś prezentujemy kilka zdjęć, które udostępniła nam pani Zofia Dajka, a także piosenkę o Pszczynie jej autorstwa, śpiewaną przy okazji różnych wydarzeń okolicznościowych i przyjęć odbywających się w Bajaderze. Kto pamięta? Piosenkę śpiewamy na nutę ludowego utworu pt.: "W tym moim kwiatku czerwonym". Zachęcamy do dzielenia się refleksjami o Bajaderze w komentarzach.

"Piosenka o Pszczynie"

Jest takie małe miasteczko
co się Pszczyna zwie
Jest dla nas jak małe dziecko
pszczyniacy kochają je

Ref.
W miasteczku takim jak Pszczyna
dobrze poczujesz się
Bo tu się miłość zaczyna
do ludzi, kwiatów i drzew

Gościu na wędrownym szlaku
odpocznij w miasteczku mym
Zabierz ten spokój i serce
co w tych uliczkach tkwi

Ref.
W miasteczku takim jak Pszczyna...

Ludzie dobrzy tu żyją
gościnni też bardzo są
Chlebem solą witają
Radość tym sprawić Ci chcą

Ref.
W miasteczku takim jak Pszczyna...

Żyjemy tu jak rodzina,
co dobrych ojców ma
To nasze miasto i gmina
Robi co się tylko da

Ref.
W miasteczku takim jak Pszczyna...

W mieście tym pięknie śpiewają
słowiki co "Lutnią" zwą
Serca nam w pieśniach swych dają
Tak na potrzebne dziś to